C Cando nos impoñen o ruído

Cando nos impoñen 
o ruído e a mentira 
acocha as razóns.

Queda a confusión,
a subsistencia,
o suor desesperado,
a necesidade 
de consumos
tristes, urxentes.

E piden fe,
e piden o voto cego,
e piden desesperanzas
camufladas de esperanzas,
e compran favores 
con cartos alleos,
e collen fondos públicos 
para petos privados,
e non hai para sandar,
para ensinar,
para comer,
para o lecer,
para apagalo lume,
e non hai tempo
para aprender,
para o pracer.

E a mentira repetida 
parece verdade.

E o ruído non deixa oír,
enmascara e confunde
a realidade.

É preciso rachar as máscaras,
escoitar a natureza,
e as voces amigas,
e buscar as harmonías,
e vivir no propio corpo.

Música: Luvas Verdes