non son nosas.
Son fillas e fillos
de si mesmos
e da natureza.
Inda que as pariras
a nai foi a natureza.
Aínda que deixes
a vida ao seu carón
non che pertencen.
Podes cubrilos
da túa tenrura,
do teu amor,
pero os seus
pensamentos nacen sos.
Podes acochar os seus corpos,
pero non podes ver
os seus soños
porque eles
viven nun mañá afastado,
inaprensible.
Viñeron do río da natureza
e nel seguiran
e só podemos ver, de lonxe,
uns poucos avatares
que os levaran
aos mares infindos.
Para esta singradura
so podemos prestar bateis
feitos por nos
que lles sirvan para chegar
aos seus propios veleiros,
e que novos ventos
os leven a mil portos descoñecidos.
Música: Joy (ft. unreal_dm, Highland Serenade, Steven Dennis)
Ningún comentario:
Publicar un comentario